شرکت هلدینگ یک مجموعه چند کسب‌وکاره است که همواره مجموعه‌ای از کسب‌وکارها را در سبد خود دارد. بر همین اساس مدیران ارشد بر اساس راهبردهای هدایتی هلدینگ مدام باید پورتفوی کسب‌وکار خود را مورد بازبینی قرار دهند تا کسب‌وکارهای کاهنده ارزش را از سبد خود خارج و کسب‌وکارهای ارزش زا را توسعه دهند.

راهبرد، استراتژی، برنامه‌ریزی راهبردی، برنامه‌ریزی راهبردی هلدینگ یا هر عنوان مشابه دیگر، واژه‌ای است که بارها به گوشمان خورده و اگر در رشته‌های مدیریتی تحصیل کرده باشیم قدری عمیق‌تر آن را می‌شناسیم. این عبارت، مفاهیم گسترده‌ای را شامل می‌شود که پرداختن به آن نیازمند تعیین بینش و اهداف مورد نظر از آن است. آنچه در این مقاله به آن می‌پردازیم برنامه‌ریزی راهبردی هلدینگ یا Corporate Level Strategy است. اما جایگاه این مفهوم در کجای این سپهر گسترده است؟

سازمان‌های مادر برای نظارت بر پیشبرد اهداف خود و اطمینان از حصول نتایج مورد نظر، سیاست‌های کنترلی متفاوتی را در قبال کسب و کارها در پیش می‌گیرند که اغلب به صورت مستقیم اعمال می‌شوند. اخیراً گرایش به ابزارهای کنترل غیرمستقیم با توجه به مزایای زیادی که دارند در بین مدیران شرکت‌های هلدینگ رو به افزایش بوده است.

برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری در خصوص یک شرکت هلدینگ نیازمند شناخت ویژگی‌های آن است. طبیعتاً هر مدیر ارشد در سازمان هلدینگ در گام اول نیازمند شناخت عمیق از ویژگی‌های مجموعه تحت مدیریت خود است. در این مقاله ۵ ویژگی شرکت‌های هلدینگ که عموماً برای همه سازمان‌های از این دست صدق می‌کند را تشریح خواهیم کرد که در دستیابی به شناخت عمیق از سازمان مادر سودمند است.

تاریخچه هلدینگ و شکل‌گیری تفکر مرتبط با استراتژی بنگاه مادر طی ۴ دهه، فراز و نشیب‌ها و تغییراتی با خود به همراه داشته است. اشتیاق فزاینده‌ای که برای متنوع‌سازی و ایجاد شرکت‌های چند کسب‌وکاره در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وجود داشت رفته‌رفته رنگ باخته و در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ جای خود را به بدبینی داد.