در مقاله «چرا مدیران زیرک تصمیمات بدی می‌گیرند؟» نشان دادیم که مدیران تنها از طریق شهود نمی‌توانند به نتایج صحیح و مناسبی دست یابند و قضاوت مدیران درست نخواهد بود. استنتاج هم به دلیل محدودیت‌های موجود بر سر راهش، مدیران را  برای رسیدن به نتایج صحیح آن طور که باید یاری نخواهد کرد. در این […]

شما نیز مانند بیشتر افراد روزانه حدود صد بار تصمیم‌گیری می‌کنید. بعضی از آن‌ها تصمیماتی ساده‌اند (مانند این‌که برای صبحانه چه بخورید) درحالی‌که بعضی از آن‌ها مشکل‌ترند (مانند چگونگی تخصیص زمان کار). بسیاری از مدیران زیرک واقعاً جنبه حل مسئله کار را دوست دارند، درحالی‌که بسیاری دیگر به‌طور متداول حل مسئله را جزء بخش‌های مشکل و چالش‌برانگیز کار می‌دانند. تصمیم‌گیری درمورد راهکارها مخصوصاً وقتی سایر افراد و موضوعات اخلاقی مد نظر قرار می‌گیرند، چیزی است که باعث بی‌خوابی مدیران در شب می‌شود! متأسفانه در سازمان‌های امروزی نمونه‌هایی از حل ضعیف مسئله‌ها و تصمیم‌گیری‌های غیراخلاقی، بسیار رایج شده‌است.

سازمان‌های مادر برای نظارت بر پیشبرد اهداف خود و اطمینان از حصول نتایج مورد نظر، سیاست‌های کنترلی متفاوتی را در قبال کسب و کارها در پیش می‌گیرند که اغلب به صورت مستقیم اعمال می‌شوند. اخیراً گرایش به ابزارهای کنترل غیرمستقیم با توجه به مزایای زیادی که دارند در بین مدیران شرکت‌های هلدینگ رو به افزایش بوده است.

آموزش مدیریت با یادگیری و بهبود فردی آغاز می‌شود. در واقع وقتی از افراد خواسته می‌شود که مدیران بزرگ را وصف کنند، جالب توجه است که آنها بیشتر از ویژگی‌های فردی یاد می‌کنند تا ویژگی‌های بین فردی یا سازمانی. به طور ساده می‌توان گفت که تنها افرادی می‌توانند دیگران را به طور مؤثر اداره کنند که ابتدا بتوانند خودشان را اداره کنند. در حقیقت اثر بخشی فردی اساس مدیریت موفق است و مهارت‌هایی که در توسعه مدیریت آموزش داده می‌شوند همگی مبتنی بر سرآمدی شخصی‌اند.

مدیر اتوکشیده تا آخر عمرش با همین فرایند شاید صد سازمان مختلف را تیغ بزنند، اما اگر از آنها بخواهیم مسئولیت یک سازمان را بر عهده بگیرند و آن را به مقصد برسانند … مشغول ذمه همه می‌شوند.